Champs op de Champs!

De volledige naam is "Avenue des Champs Elysees". De Champs Elysees staat in Frankrijk bekend als La plus belle avenue du monde ("De mooiste avenue ter wereld"). Met huurprijzen tot € 6.500 per vierkante meter per jaar is het de op één na duurste locatie ter wereld. Alleen de prijzen op Fifth Avenue in New York liggen hoger. Dat is best prijzig voor een laantje dat ooit alleen groen was. De Champs Elysees bestond oorspronkelijk uit velden en tuinderijen, tot 1616, toen Marie de Medici besloot om de tuinen van het Palais des Tuileries uit te breiden met een laan met bomen. Aan het eind van de 18e eeuw was de Champs Elysees een moderne avenue geworden; de geplante bomen aan weerszijde waren voldoende uitgegroeid om een rechthoekige open plaats te geven (cabinets de verdure). Koningin Marie Antoinette reed er met haar vrienden en nam er muziekles bij Place Louis XV. De Champs Elysees is als plaats beroemd en berucht vanwege de militaire parades die er hebben plaats gevonden. De bekendste is wel de intocht van de Duitse troepen welke de val van Frankrijk vierden op 14 juni 1940 en als tegenhanger hiervan de intocht van de vrije Fransen en de Amerikaanse troepen na de bevrijding van de stad op 25 augustus 1944.

De naam Champs-Élysées is afkomstig uit de Griekse mythologie. Het is Frans voor Elysische Velden. De naam verwijst naar Elusia. Dit is een plaats waar helden vertoeven om te ontspannen. Buiten het feit dat de Avenue des Champs-Élysées zo beroemd is door zijn luxe aanzien, strijkt het ook populariteit op met grote evenementen die plaats vinden op de boulevard, met name natuurlijk de Tour de France. De laatste etappe van de Franse wielerronde eindigt traditioneel getrouw in Parijs op de wereldberoemde avenue. Voorheen eindigde Le Tour altijd in het Vélodrome van Vincennes, maar een laatste rit over de Champs-Élysées bleek veel spectaculairder. Het is een prachtige omgeving om te rijden en in beeld te brengen, er kan veel publiek komen kijken en de renners rijden over kasseien. Niets rijdt natuurlijk zo onvoorspelbaar als een straat die bestaat uit kasseien.

Champs Élysées is een van de meest fascinerende plaatsen ter wereld als het gaat om de stad en de geschiedenis. En de Tour de France kon eigenlijk niet anders dan een historische aankomst te bedenken voor een legendarische wielerwedstrijd. Legendarische organisatoren van wielerwedstrijden besloten om de historische centra van grote steden te gebruiken die vol charme en applaus waren. In Italië hebben we Vincenzo Torriani, en in Frankrijk Jacques Goddet en Felix Levitan. Deze twee heren stelden de Champs Élysées voor als eindbestemming van de Tour de France. Daarvoor arriveerden de renners in het meest nobele en klassieke wieleromgevingen: een legendarisch stadion en een velodroom. Helaas heeft het Parc de Princes in 1967 de glorieuze roze betonnen baan van meer dan 600 meter geofferd om het aantal toeschouwers op de tribunes te kunnen vergroten.

PopQuiz Hotshot: de laatste winnaar in het Parc des Princes was..? Juist, de eeuwige tweede, Raymond Poulidor, die in de laatste fase van de Tour 1967, een tijdrit van 46 km, Gimondi met een verschil van slechts 25 seconden versloeg.

Goddet en Levitan hadden geluk. Zij kozen voor de Champs als de laatste plaats van een van de meest spectaculaire en moderne Tours van het moderne tijdperk, de Tour de France van Eddy Merckx die een slag te verwerken kreeg, van de triomf van de Fransman Bernard Thevenet, van de gele trui van Francesco Moser bij de eindstreep van de proloog in Charleroi, België. De Tour 1975. Het was het begin van races in die majestueuze plaats, een klassieker voor die weelderige aankomst op het einddoel. Maar pas op, het waren niet alleen sprints. Of hoogtepunten. Een enkeling redt het om de op hol geslagen meute voor te blijven en soms, heel soms is de laatste wandeletappe er nét een te ver. Vraag dat maar aan Lieuwe Westra die met iets meer dan 30 kilometer te gaan in de remmen moest knijpen omdat hij te ziek was om verder te rijden. Dat de laatste kilometers te veel kunnen zijn, is niet vreemd natuurlijk, het parcours over de Champs-Élysées is een zware beproeving voor de wielrenners. Zij hebben er al duizenden kilometers opzitten en rijden in Parijs hun laatste rondes. Over het algemeen heeft de laatste etappe niet veel om het lijf en tuft het peloton met een gemiddelde van ongeveer 26 kilometer per uur richting de lichtstad. Als ze daar aankomen echter gaat het tempo omhoog, flink omhoog. De laatste anderhalf uur van de Tour wordt gereden met een gemiddelde van bijna 47 km/h, terwijl de afsluitende ronde vaak een gemiddelde snelheid van ver boven de 54 km/h op de teller laat zien. Uiteraard wordt de hoogte snelheid pas op het allerlaatst gehaald, snelheden rond 70 km/h zijn niet vreemd. Save the fast for last!